Ακόμη ένας σκύλος ήρωας

 

Σήμερα είναι η Παγκόσμια μέρα ζώων (Χρόνια μας Πολλά!!! :D)

Με αφορμή λοιπόν τη σημερινή μέρα, ήθελα να μιλήσω για ακόμη ένα σκύλο του οποίου η ιστορία είναι πιό πρόσφατη απ του Μπόμπυ και του Χατσίκο.

Ο σκύλος για τον οποίο θα γράψω, είναι ο Ντοράτο (Dorado).

11 Σεπτεμβρίου 2001, World Trade Center – Βόρειος Πύργος, Νέα Υόρκη

Ο Κύριος Ομάρ Εντουάρντο Ριβέρα είναι τυφλός αλλά δουλεύει σαν τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μαζί του όπως πάντα, ο πιστός φίλος και οδηγός του, ο σκύλος του Ντοράτο.

Ο Ριβέρα είναι στο γραφείο του το οποίο βρίσκεται στον 71ο όροφο και ο Ντοράτο κάθεται κάτω απ το γραφείο, όταν το αεροπλάνο πέφτει πάνω στο κτιριο, 25 πατώματα πιο πάνω.

Στην περιγραφή του ο κύριος Ριβέρα είπε: «Με το χτύπημα, σηκώθηκα και άρχισα να μυρίζω τον καπνό και να νιώθω την ζέστη, καθώς κομμάτια απο γυαλι έπεφταν γύρω μου.»

«Χωρίς την αίσθηση της όρασης, ήξερα οτι δεν είχα πολλές πιθανότητες να τα καταφέρω να βγώ απ το κτίριο αφού θα έπρεπε να κατεβώ 71 ορόφους απ τις σκάλες, με πλήθος κόσμου να τρέχει να γλυτώσει.»

«Έτσι αποφάσισα να λύσω τον Ντοράτο για να γλυτώσει τουλάχιστον αυτός. Δεν ήτανε σωστό να πεθάνει κι αυτός μαζί μου μέσα σε εκείνη την κόλαση…»

«Έλυσα τον Ντοράτο, τον χαϊδεψα και του έιπα να φύγει καθώς ένιωθα την ζέστη να γίνεται αφόρητη, τον καπνό να με πνίγει και τον θόρυβο να γίνεται πιο έντονος.»

«Είχα την ελπίδα οτι χωρίς εμένα, θα μπορούσε να κατεβεί εύκολα και να γλυτώσει. Νόμιζα οτι θα ητανε τόσο τρομαγμένος που θα έφευγε τρεχοντας…»

«Κυριαρχούσε το χάος. Ένιωθα κόσμο να περνάει τρέχοντας για τις σκάλες ενώ όλο και περισσότερα κομμάτια απ το κτίριο έπεφταν.»

Εκείνη τη στιγμή ο Ντοράτο παρασύρθηκε απο τον κόσμο που περνούσε και για μερικά λεπτά ο κύριος Ριβέρα βρέθηκε μόνος του, μέσα σε αυτό το Πανδεμόνιο.

«Είχα αφεθεί στην ιδέα του να πεθάνω, ας σωζότανε τουλάχιστον το σκυλί μου.»

«Μετά απο μερικά λεπτά, ένιωσα κάτι χνουδοτό να με ακουμπάει στο πόδι και να με τραβάει. Ήτανε η μουσούδα του Ντοράτο, ο οποίος επέστρεψε για να με κατεβάσει κάτω με ασφάλεια!»

«Τότε κατάλαβα οτι πραγματικά με αγαπούσε όσο τον αγαπούσα κι εγώ. Ήτανε προετοιμασμένος να πεθάνει, με την ελπίδα οτι θα μου έσωζε τη ζωή.»

Αφού φτάσανε στις σκάλες, ο Ντοράτο άρχισε να τον κατεβάζει σιγά σιγά κάτω. Στην πορεία βρήκαν μια συνάδελφο του Ριβέρα και έτσι κρατούσε απο τη μία την κοπέλα και απο την άλλη ήτανε ο Ντοράτο, ο οποίος προσπαθούσε να τον κατεβάσει κάτω, εν μέσω του πανικοβλητου πλήθους που προσπαθούσε να σωθεί.

«Παντού μπορούσες να νιώσεις τρόμο, χάος, ανθρώπους να σπρώχνουν για να περάσουν».

«Μετά απο μερικά λεπτά, ο κόσμος άρχισε να ηρεμεί και να κατεβαίνει με τάξη. Κατεβαίναμε με πολύ αργό ρυθμό αφού υπήρχε πάρα πολύς κόσμος. Ο Ντοράτο, έμεινε δίπλα μου και με τραβούσε σιγά σιγά κάτω, ένα-ενα σκαλοπατι.»

Πήρε στον κύριο Ριβέρα, τον Ντοράτο και την κοπέλα, πάνω απο μία ώρα να κατεβούν 70 πατώματα. Μερικά λεπτά μετά που βγήκανε και απομακρυνθήκαν απ το κτίριο, αυτό σωριάστηκε…

Ριβέρα: » Χρωστάω τη ζωή μου στον Ντοράτο, τον σύντροφο και καλύτερο μου φίλο!»

Πηγή: http://dogsinthenews.com

_________________________________________________________________________________

Κλείνοντας, θέλω να πώ κάτι το οποίο έγραψα σε ένα άλλο μπλόγκ σήμερα.

Η αγάπη και η φροντίδα προς τα ζώα δεν πρέπει να διαρκεί μόνο μέρες σαν και τη σημερινή αλλά για παντα. Πρέπει να είναι τρόπος ζωής και είναι κάτι το οποίο μπορείς να μάθεις απ το σπίτι. Είχα την ευλογία να μεγαλώσω με σκυλί και με τον ίδιο τρόπο θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά που θα κάνω.
Μαθαίνεις να αγαπάς, να φροντίζεις και πανω απ όλα να σέβεσαι τον άλλο, είτε είναι άνθρωπος έιτε είναι σκύλος, ή οποιοδήποτε άλλο ζώο.

Διάφορες εκδηλώσεις γίνονται αυτές τις μέρες σε χώρες της Ευρώπης για τα ζώα. Τέτοιες εκδηλώσεις θα γίνουνε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε Εδώ.

Επίσης. εαν θέλετε να πάρετε σκύλο μην πάτε να αγοράσετε καθαρόαιμο, υπάρχουνε πολλά σπίτια γι αυτά. Προτιμήστε να βοηθήσετε τα σκυλιά που έχουνε ανάγκη, κι ας έιναι και μπάσταρδα. Ψυχούλες είναι κι αυτά.

Παλαιότερα άρθρα της κατηγορίας: Η αδερφούλα μου

Hachiko

 

Φωτογραφία του Χατσίκο σε προχωρημένη ηλικία

Χατσίκο (Hachiko) στα Ιαπωνικά (忠犬ハチ公, chūken hachikō, lit) που σημαίνει «Πιστός σκύλος Χατσίκο», ήταν ένας σκύλος ράτσας Ακίτα, ο οποίος γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου το 1923, στην πόλη  Odate, Akita Prefecture. 

Το 1924 ο ιδιοκτήτης του, καθηγητής Γεωργίας Χιντεσαμπούρο Ουένο (Hidesamburō Ueno), τον πήρε μαζί του στο Τόκυο, όπου ζούσε και εργαζόταν.

Κατα τη διάρκεια της ζωής του καθηγητή, κάθε πρωϊ που έφευγε για το Πανεπιστήμιο, ο σκύλος τον συνόδευε μέχρι την πόρτα . Το βράδυ, ο Χατσίκο πήγαινε και τον περίμενε στον σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya. Όταν ο καθηγητής επέστρεφε με το τρένο απ το Πανεπιστήμιο, τον υποδεχόταν και τον συνόδευε σπίτι.

Αυτό γινόταν μέχρι τον Μάϊο του 1925, όταν ο καθηγητής έπαθε εγκεφαλικό καθώς έκανε διάλεξη. Ο σκύλος, τον περίμενε να κατεβεί απ το συγκεκριμένο τρένο όπως πάντα, αλλά ο καθηγητής είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή.

Μετά απο τον θάνατο του καθηγητή, ο Χατσίκο δώθηκε σε άλλα σπίτια, αλλά καθημερινά δραπέτευε επιστρεφοντας στο παλιό του σπίτι. Κάθε βράδυ, την ίδια ώρα που περίμενε τον καθηγητή στον σταθμό ήτανε εκέι, περιμένοντας να δεί τον φίλο του να κατεβαίνει απο το τρένο για να τον συνοδεύσει σπίτι. Αυτό συνεχίστηκε για τα επόμενα 10 χρόνια.

Οι ‘τακτικοί’ του σταθμού οι οποίοι είχανε δεί τον σκύλο να περιμένει τον καθηγητή, πρόσεξαν οτι ακόμα και μετά τον θάνατο του, ήτανε εκεί καθημερινώς την ίδια ώρα, περιμένοντας οτι θα τον δεί να κατεβαίνει απ το τρένο. Αυτό τους συγκίνησε και κάθε μέρα αρκετοί τον φρόντιζαν φέρνοντας του φαγητό και νερό.

Το 1928, ο νέος υπεύθυνος του σταθμού συμπάθησε το σκύλο και φρόντιζε να έχει πάντα τροφή και νερό. Του έφτιαξε ακόμη και χώρο σε μια απο τις αποθήκες του σταθμού, ώστε να έχει ένα μέρος να κοιμάται. Ο σκύλος εμφανιζότανε στην πλατφόρμα του τρένου, μόνο την ώρα που ερχότανε το τρένο με το οποίο συνήθιζε να επιστρέφει ο καθηγητής και περίμενε. Τις υπόλοιπες ώρες περιφερόταν στον σταθμό, ξεκουραζόταν στην αποθήκη, ή επέστρεφε στο παλιό σπίτι του καθηγητή.

Ένας απο τους πρωην φοιτητές του καθηγητή ο όποίος ήτανε ειδικός στους σκύλους Ακίτα, ακολούθησε τον Χατσίκο και έμαθε την ιστορία του. Μετά απ αυτό, ο πρώην φοιτητής κατέγραψε πόσοι καθαρόαιμοι σκύλοι της ράτσας αυτής υπήρχαν στην Ιαπωνία. 30 στο σύνολο, με τον Χατσίκο να είναι ένας απο αυτούς.

Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και τον θάνατο του Χατσίκο, συνήθιζε να τον επισκέπτεται και να τον φροντίζει, γράφοντας άρθρα για την αφοσίωση του. Σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να ενδιαφέρεται και να μαθαίνει περισσότερα για την συγκεκριμένη ράτσα. Το 1932, ένα απο αυτά τα άρθρα δημοσιεύτηκε στην μεγαλύτερη εφημερίδα του Τόκυο και η ιστορία του Χατσίκο έγινε γνωστή σε όλη την χώρα, αγγίζοντας τις καρδιές όλων των ανθρώπων.

Ο Χατσίκο έγινε σύμβολο πίστης, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο με την αφοσίωση του στον νεκρό αφέντη του. Συμβόλιζε το πνεύμα αγάπης και πίστης που πρέπει να υπάρχει σε κάθε οικογένεια. Γονείς και δασκάλοι χρησιμοποιούσαν την ιστορία του ώς παράδειγμα προς μίμηση για μικρούς και μεγάλους.

Άγαλμα του Χατσίκο στον σταθμό Shibuya

Τον Απρίλιο του 1934 στην παρουσία του Χατσίκο, έγινε η παρουσίαση του Μπρούτζινου αγάλματος του, στον σταθμό της Shibuya. Το άγαλμα κατα τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκε. Έτσι το 1948, ζητήθηκε απο τον Τακέσι Άντο (Takeshi Ando), γιό του γλύπτη που έφτιαξε το πρώτο άγαλμα (είχε πεθάνει), να το ξαναφτιάξει. Το δεύτερο αυτό αγαλμα, παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1948 και είναι ένα δημοφιλές σημείο συναντησης. Η είσοδος του σταθμού που βρίσκεται κοντά στο άγαλμα, ονομάζεται «Hachikō-guchi», που σημαίνει έξοδος του Χατσίκο και είναι μία απο τις 5 εξόδους του σταθμού.

Ένα παρόμοιο άγαλμα υπάρχει και στην γενέτειρα του Χατσίκο, την Odate, μπροστά στον σταθμό των τρένων. Το 2004 φτιάχτηκε και ένα τρίτο άγαλμα, πάνω στην βάση του πρώτου αγάλματος που είχε δημιουργηθεί το 1934, και τοποθετήθηκε μπροστά απο Μουσείο Σκύλων Ακίτα στην Odate.

Ο Χατσίκο, πέθανε στις 8 Μαρτίου το 1935 απο filariasis (heartworm). Ο σκύλος βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Μουσείο Φυσικών επιστημών στο Τόκυο.

Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, εκατοντάδες κόσμου μαζεύονται για να τιμήσουν την μνήμη και την αφοσίωση του Χατσίκο σε μια σεμνή τελετή που γίνεται στον σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya. 

Πηγή πληροφοριών και φωτογραφικού υλικού: wikipedia