Αλυσιδωτή Αντίδραση

Μάνα κλαίγοντας: «Πάει το αμάξι που πήραμε. Τόσα χρόνια μάζευα λεφτά με τον μπαμπά σου για να το πάρουμε»

Γιός: » Μάνα, μου κάψανε το μηχανάκι. Το βρήκα πεταμένο στην άκρη του δρόμου»

Μπαίνει ο πατέρας στο σπίτι με αίματα στο κεφάλι.

Μάνα: «Τι έπαθες, ποιός σε κτύπησε;»

Πατέρας: «Πέρασα αναγκαστικά απο κει που γινόντουσαν τα επεισόδια, για να ρθω σπίτι… Προσπάθησα να διασχύσω το δρόμο τρέχοντας, μεταξύ καμένων αυτοκινήτων και κάδων. Μολότωφ και πέτρες πηγαινοέρχονταν εν μέσω δακρυγόνων… Μια πέτρα με χτύπησε στο κεφάλι και για μερικά λεπτά μαυρίσανε όλα. Κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και να έρθω σπίτι»

Κτυπάει το τηλέφωνο, το απαντάει ο γιός καθώς η μάνα περιποιείται το κεφάλι του πατέρα. Δευτερόλεπτα μετά, ο γιός κατεβάζει το ακουστικό.

Μάνα: «Ποιός ήτανε;»

Γιός: «Ήτανε ο θείος. Μπαμπά, λέει οτι το μαγαζί που ανοίξατε κάηκε. Δεν έχει απομείνει τίποτα».

Πατέρας: » Όχι ρε γαμώτο μου όχι γαμώ τη τύχη μου μέσα γαμώ! Όσες οικονομίες είχαμε, πήγανε για να φτιάξουμε το δικό μας μαγαζί, τη δικιά μας δουλειά …»

Γιός: » Κάτι μυρίζει, σαν να καίγεται κάτι…»

Ο γιός βγαίνει στο μπαλκόνι και βλέπει οτι ακριβώς απο κάτω, μια μολότωφ έχει βάλει φωτιά στην είσοδο της πολυκατοικίας η οποία άρχισε να επεκτείνεται.

Τρέχοντας, η 3μελης οικογένεια κατεβαίνει κάτω απ την έξοδο κινδύνου…

Ο πατέρας, με τον επίδεσμο στο κεφάλι και τα ξεραμένα αίματα στο μέτωπό του, τηλεφωνάει στην Πυροσβεστική…

Η τηλεφωνήτρια απαντάει…

-«Παρακαλώ;»

-«Ελάτε στην οδό «τάδε», έχει πάρει φωτιά η πολυκατοικία μας, στείλτε βοήθεια να σβήσουν τη φωτιά.»

-» Όλα τα πυροσβεστικά οχήματα βρίσκονται έξω στους δρόμους, θα προσπαθήσω να στείλω κάποιο το συντομότερο δυνατόν».

Ο πατέρας νιώθει να τον πνίγει το δικό του δίκιο, να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, τα νεύρα του να γίνονται κλωστές, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού χωρίς να φταίει για όλα αυτά που γίνονται…

-» Τι λές μωρή; Mου κάψανε το αμάξι, το μηχανάκι του παιδιού, το μαγαζί μου, με κτυπήσανε…. Έχω χάσει τα πάντα εκτός απ το σπίτι μου το οποίο καίγεται, στειλτε βοήθεια, θα μείνουμε στο δρόμο …»

Αφού έκλεισε με την πυροσβεστική υπηρεσία, πήρε τηλέφωνο τον Αλέκο. Ο Αλέκος ήτανε ο υπάλληλος που χανε με τον αδελφό του και δούλευε στο μαγαζί τους. Φιλότιμο παιδί, καλός χαρακτήρας. Νιόπαντρος, περίμενε το πρώτο του παιδί…

-«Παρακαλώ»

-«Αλέκο τι κάνεις;»

-«Αφεντικό, καλά είμαι εγώ, εσείς;»

-«Άστα να πάνε στο διάολο Αλέκο, το σπίτι μου τυλίγεται στις φλόγες καθώς μιλάμε, κάηκε το μαγαζί και το αμάξι μου και τώρα που μιλάμε, έχω μια τρύπα στο κεφάλι απο πέτρα… Δυστυχώς Αλέκο μου, δεν υπάρχει μαγαζί για να δουλέψεις, τα χάσαμε όλα.»

Μετά απο μερικά λεπτά η συζήτηση τελειώνει και ο Αλέκος συνηδειτοποιεί οτι είναι άνεργος, με μια γυναίκα και ένα παιδί που έρχεται σε λίγους μήνες… Δεν θα χει να πληρώσει το νοίκι, λογαριασμούς, ούτε καν λεφτά για τσιγάρα δεν έχει.

Αλέκος: «Γυνάικα, κάψανε το μαγαζί, απο αύριο αρχίζω να ψάχνω για δουλειά. Τουλάχιστον εμείς έχουμε κάπου να μείνουμε, το αφεντικό μου….(της διηγειται τα υπόλοιπα)…».

Γυναίκα: «Αγάπη μου πρέπει να πάμε απ το νοσοκομείο»

Αλέκος: «Γιάτί, τί έγινε; Είσαι καλά;»

Γυναίκα: «Ο πατέρας μου είναι εκεί. Είχε πάει σε μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας και τους χτυπήσανε οι μπάτσοι…»

___________________________________________________________

Η πιό πάνω ιστορία θα μπορούσε να αφορά τη δικιά μου, τη δικιά σου, την κάθε οικογένεια στην Ελλάδα…

Όμως μια μόνο πράξη έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Μια πράξη η οποία έφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις και πολλές οικογένειες έχουνε Γολγοθά να ανεβούνε Χριστουγεννιατικα…

Ένας αστυνομικός 3 μέρες πρίν, σκότωσε ένα 15χρονο παιδι. Ένα παιδί το οποίο θα μπορούσε να ναι παιδί δικό σου ή μέλος της οικογένειας σου, συμμαθητής του γιού ή της κόρης σου, ένας έφηβος με τη ζωη να απλώνεται μπροστά του. Μια ζωή την οποία δεν πρόλαβε να ζήσει…

Ότι κι αν έκανε, αθώος ή όχι, ο μικρός δεν άξιζε αυτό που έπαθε, υπάρχουν νόμοι…

Τα αποτελέσματα της πράξης του αστυνομικού σε φωτογραφίες:

ΕΡΤ

Καθημερινή1

Καθημερινή2

New York Times

Daily Mail

BBC

Η καλύβα ψηλά στο βουνό – Blog

Έχω αηδιάσει με όλα αυτά που ακούω, που βλέπω, που διαβάζω, απλά θέλω να τελειώσει επιτέλους ο εφιάλτης…

Εμπνεύσεις…

 

Σήμερα αποφάσισα να αρχίσω να γράφω ιστορίες που μου ρχονται στο μυαλό. Ιστορίες και σενάρια που θα ναι βγαλμένα μέσα απο την ίδια τη ζωή, απο βιβλία που διάβασα και με επηρέασαν, απο ταινίες που είδα και ιστορίες βγαλμένες μέσα απο την (πλούσια) φαντασία μου.

Δεν είμαι συγγραφέας, απλά θα γράφω ιστορίες και σενάρια που μου έρχονται στο μυαλό.

Έτσι απο σήμερα, υπάρχει μια νέα κατηγορία στο μπλόγκ, ονομάζεται ‘Εμπνεύσεις’ και θα γράφω ιστορίες, όχι κατ’ ανάγκη συνδεδεμένες με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις. Θα γράφω οτι μου κατεβαίνει (γι αυτό δεν είναι τα μπλόγκς άλλωστε;) και ελπίζω να με… αντέξετε!