Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται…

 

Με λύπη παρακολουθώ τις εξελίξεις στο θέμα της επανασυγγραφής των βιβλίων της Ιστορίας της Κύπρου. Κατανοώ οτι τα βιβλία μπορεί να χρειάζονται αλλαγές αλλά προς το καλύτερο, όχι προς το χειρότερο…

Δεν νοείται να γίνουν αλλαγές επειδή θέλουν κάποιοι να βοηθήσουν την επαναπροσέγγιση και την συμφιλίωση Ελλήνων και τούρκων της Κύπρου. Ποιός είναι ο σκοπός αυτής της αλλαγής την οποία ο λαός της Κύπρου δεν δέχτηκε; (Ήτανε μέρος του σχεδίου Ανάν)
Ποιοί θέλουνε να ‘Αμερικανοποιήσουν’ τις επόμενες γενιές του νησιού μας και απο Ελληνοκεντρική, να δώσουνε στην παιδεία και κατ’ επέκταση στον πλυθησμό μια ταυτότητα η οποία θα είναι ‘δημιουργημένη’ απο μερικούς αυτοαποκαλούμενους ειδικούς; Aπο τις βασικές μας αρχές: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, που θέλουνε να μας πάνε;

Η ιστορία δεν ξαναγράφεται και θέλω (όπως και κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος) τα παιδιά μου και τις επόμενες γενιές, να μάθουνε την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και την Ιστορία του νησιού μας, όπως την διδάκτηκα εγώ.
Η ταυτότητα και η προέλευση μας δεν αλλάζουν, όπως δεν μπορεί να αλλάξει η ιστορία μας και οι αγώνες που κάναμε ως Έλληνες της Κύπρου.

Όπως πολύ σωστά έγραψε ο κύριος Πανίκος Αντωνιάδης σε προηγούμενο άρθρο, τι θα προσθέσουν και τι θα απαλείψουν απ τα βιβλία της Ιστορίας; Ποιοί θα κάνουνε αυτές τις αλλαγές; Είναι αυτά τα άτομα κατάλληλα και αξιόπιστα; Και προσθέτω: Μήπως αυτοί που θα ξαναγράψουν τα βιβλία, θέλουν να περάσουν τα δικά τους μυνήματα και να μην αποδώσουν τα γεγονότα όπως πραγματικά έγιναν; Γιατί να μην έχει το δικαιώμα ο μαθητής και αυριανός πολίτης να ξέρει τα γεγονότα όπως έγιναν;
Ακόμη κάτι με τα λίγα που ξέρω, είναι οτι βάση Συντάγματος, δεν μπορούν να γίνονται τέτοιες αλλαγές, χωρίς την έγκριση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας.

Παρακολουθώ επίσης τα κόμματα, να μην αντιδρούν και να μένουνε με σταυρωμένα τα χέρια και τη μοναδική έντονη αντίδραση να έρχεται απο την Εκκλησία, μέσω του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Β’. Είναι πραγματικά, απο τις λίγες φορές που χαίρομαι για μια παρέμβαση της εκκλησίας και στηρίζω την πράξη του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος δημόσια δήλωσε αυτά που νιώθουν οι απλοί πολίτες και αυτά που θα έπρεπε να εκφράζουν και οι πολιτικοί… Η εκκλησία έπαιξε μεγάλο ρόλο στους αγώνες του Έθνους και έχει κάθε λόγο (και δικαίωμα) να παρεμβένει σε θέματα Ιστορίας και Παιδείας.

Δεν γίνεται λόγω της προσπάθειας (ματαια) που γίνεται για λύση, επανένωση και ειρηνική συμβίωση των δυο κοινοτήτων (δεν είναι εφικτό-ταπεινή μου άποψη), να ‘παίζουνε’ με την Ιστορία.

Δεν θα ανεχτούμε τον ευνουχισμό της Ιστορίας και της Ελληνικής μας ταυτότητας, επειδή θέλουν ορισμένοι…

Κλείνοντας, δανείζομαι απο άρθρο της πρώην Υπουργού Παιδείας κυρίας Κλαίρης Αγγελίδου, τα εξής:

«Ο λαός πρέπει να ξυπνήσει. Αν του πάρουν την ιστορική του συνείδηση . . . θα χαθεί από το χάρτη, θα ευνουχιστεί. Οι πρόγονοί μας έκαναν τόσους αγώνες για να μείνουν στο ιστορικό προσκήνιο . . . Λαοί που σέβονται τον εαυτό τους, σέβονται προπαντός την ιστορία τους.»